Op de mint groene wolk

Spoiler alert: dit is een zielig verhaal... Lezen op eigen risico

Het beste wat mij kon gebeuren is gebeurd. Een positieve zwangerschapstest. We waren in verwachting. Zo blij dat ik bijna twintig meter boven de wereld aan het zweven was op mijn ‘mint groene’ wolk. Mint groen omdat we niet wisten of het een jongen was of een meisje. Mint groen is voor mij een van mijn favoriete kleuren, dat ter zijde.

Gefeliciteerd, je hebt je eisprong gemist

Ik weet zeker dat ik niet de enige ben die elke maand hoopvol wacht op het verlossende bericht. Je bent niet zwanger. Hoopvol is eigenlijk niet het juiste woord. Angstig eerder. Je weet alleen wel gelijk waar je aan toe bent. Ik spreek dan voornamelijk voor mezelf want ik ben nog nooit ongesteld en zwanger tegelijk geweest. Wanneer je menstruatie dan te laat komt (lees meer dan 3 weken) begin je toch te twijfelen. ‘Misschien is het dit keer dan eindelijk raak!’ juicht het enthousiaste stemmetje in je hoofd. ‘Je bent zwanger.’ Wordt elke keer tegen je gezegd, voornamelijk door jezelf maar dat terzijde. Wanneer ik na vijf weken nog niet ongesteld ben geef ik mijn zuurverdiende euro’s uit aan zwangerschapstest. Ik begin eerst met de goedkoopste, die van de Action voor 1,60 euro. Daar zitten er twee van in en ervaring leert me dat als ik twee keer over zo’n stokje heen plas en beide keren negatief uit komt ik meestal binnen een week ongesteld ben. 

En Pokemon vangen in de Blokhuispoort

Pokémon vangen in de Blokhuispoort

• 
 
•   Gisteren om 22:17
 
•  Noor Vloeimans en Jan Ligthart
 
•  Friesland

 Milene de Jong (links) en Sharon Maatje-Hofman. FOTO LC/ARODI BUITENWERF

Het kan zomaar gebeuren: mensen die jubelend met hun smartphone in de hand op straat staan. Ze hebben dan niet een mooie foto gemaakt, maar een Pokémon gevangen.

‘Ja, hier zit er eentje! En nog een!’’ Sharon Maatje-Hofman (27) uit Leeuwarden is dolblij. Ze vangt Poliwag, Magikarp, Ratata met haar Pokéballs op haar smartphone. Die Pokéballs kan ze ‘verdienen’ door lopend op straat op zoek te gaan naar Pokémon. De telefoon houdt het aantal afgelegde kilometers bij. Bij de Blokhuispoort ziet ze een tweetal staan dat er verdacht uitziet. ,,Spelen jullie ook Pokémon?’’

Dinsdag kwam Pokémon Go uit. Niet hier in Nederland, maar in Australië, Nieuw-Zeeland en Amerika. Sharon, trotse eigenaresse van 21 virtuele huisdieren: haar Pokémon en twee echte honden- heeft de app ,,via een derde partij’’ in handen gekregen. Drie keer per dag speelt ze het, terwijl ze haar honden uitlaat. ,,Zo wandel ik wat meer. Ik wil graag wat meer bewegen. Deze app is daar ideaal voor.’’ Sharon is al Pokémonfanaat sinds haar negende. Tot haar twaalfde speelde ze fanatiek, toen stopte ze. ,,Het was niet cool meer op de middelbare school’’, vertelt ze. Op haar achttiende begon ze weer: toen kocht ze een spelcomputer met een Pokémonspel erbij.

Deze versie is een spel voor de smartphone, grotendeels gelijk aan de originele Pokémonspellen voor de spelcomputers. In alle versies van het spel gaat het om het vangen van fantasiewezentjes, de Pokémon. Die kunnen overal opduiken: rondom het water vindt je watertypes, in het gras zijn weer andere Pokémon te vinden. Smartphone in de hand, camera aan en struinen maar. Op zoek naar beestjes die niemand anders ziet, behalve de speler met smartphone in de hand.

In het spel op de smartphone- eerder was er al een televisieserie en een Gameboyversie van de populaire Japanse wezentjes- is het de bedoeling dat de speler de beestjes vangt terwijl hij op straat loopt. Dit vangen gaat met een Pokéball. De diertjes moeten eerst door middel van een gevecht met een andere Pokémon verzwakt worden. Dan kan de speler de bal gooien. De Pokémon kunnen, als ze eenmaal eigendom van de speler zijn, getraind worden door te vechten.

Dat vechten gebeurt onder andere in gyms. Dit zijn virtuele gebouwen waar de trainers medailles kunnen verdienen. Bij de Blokhuispoort zit zo’n gym, evenals bij het Friesland College en de Parkkerk. Plekken dus waar veel mensen komen.

Bij de Blokhuispoort ontmoet Sharon Milene de Jong (21) en Patrick van Beijeren (25). Het stel ziet er volgens Sharon uit als spelers. Patrick is een fanatiekeling: hij heeft sinds donderdag 21 kilometer gelopen, op zoek naar Pokémon. Die kunnen overal zitten: op mensen, auto’s of midden op straat.

,,Ik was even in de stad om wat cadeautjes te kopen en ik dacht: ik kan wel even spelen’’, zegt Milene. Een paar uur loopt ze al door de regen, op zoek naar de wezentjes. ,,Het gaat tot nu toe wel aardig, ik moet er nog heel veel voordat ik mijn verzameling compleet heb.’’ Ondertussen praat Sharon het stel bij over haar Facebookgroep. Die staat helemaal in het teken van de wezentjes die in Friesland te vinden zijn. ,,Er staan vooral foto’s op de pagina.’’

De app staat nog in de kinderschoenen. ,,Er zijn 150 dieren te vangen en te vinden, terwijl er in de spellen van Nintendo ruim 700 Pokémon zijn’’, vertelt Sharon. Ook is het nog niet mogelijk om tegen andere spelers te vechten. In het spel zelf valt ook nog wat te verbeteren: de server, waarmee de speler met het spel verbonden is, hapert af en toe. Misschien wordt dat opgelost als het spel officieel uitkomt in Nederland. Fans die niet via een omweg aan het spel kunnen of willen komen, hoeven niet lang meer te wachten.

En de eerste dag

En de eerste telefoonpost

Ik heb zojuist de Blogger app op mijn telefoon geïnstalleerd en zal hier ook meerdere "on-the-spot" blogs mee schrijven. Zodat ik jullie op de hoogte kan houden van mijn belevingen zodra ze gebeuren.

Liefs,

Sharon

En het persoonlijke dieët plan

Elke keer als ik denk aan afvallen komt het woord DIEET in me op. Het verschrikkelijke woord wat plaatjes in me op roept van dames met overgewicht die de hele dag overleven op twee wortels en een selderijstukje (zonder pindakaas). Ik ben minder goed (lees verschrikkelijk) in me houden aan een strak schema van wat ik wel en niet mag eten en de rest wat ik maar zelf moet uitzoeken. Het hele calorieën tellen is gewoon niet voor mij weggelegd. Ik hou niet van al dat rekenen en al helemaal niet als het om eten gaat. Ik heb duidelijkheid en structuur nodig. Helemaal als het om iets gaat wat ik jaren lang heb laten gaan.

En de absurde prijzen

Tweede post op dezelfde dag, ik sta in vuur en vlam. Nee niet echt. Nou ja, het is best warm.

XL Geurkaars van de Glamour concept store

De Glamour is gisteren bij mij op de mat gevallen en na het snel doorbladeren viel me iets op. Iets wat ik absoluut belachelijk vind. Ik ben gek op de Glamour, alleen minder fan van de concept store die ze elke maand in hun magazine stoppen. Er staan veel leuke ideeën in, maar het meeste is geprijsd op iets waar voor ik minstens een á twee maanden voor zal moeten werken om het te kopen. Nee niet zo duur, maar ik heb het er gewoon weg niet voor over.

In dit geval is het een XL Geurkaars met Quote. Het idee is leuk, alleen de prijs, die varieert van 45 euro tot 55 euro is in mijn mening te veel voor een 400 grams kaars. Ik zal eerlijk bekennen dat ik ook een kaarsen tik heb (gehad) maar die van mij zit voornamenlijk in het kopen van de scentcips.

En de verplichte introductie

Dit ben ik

Zoals de titel van deze post al zegt, ik kom mezelf verplicht introduceren. Ik ben Sharon en ik begin deze blog om hopelijk iemand wat te leren. Ik denk mezelf maar goed. De korte introductie voor de posts echt gaan beginnen.